Osteopathie
Wat is osteopathie?
Het menselijk lichaam kan vele verschillende bewegingen uitvoeren. Zowel willekeurige (hoofd draaien, bukken etc.) als onwillekeurige (slikken, ademen, knipperen met de ogen etc.) De ene beweging werkt samen met weer een andere beweging. In de osteopathie wordt de totale samenhang van alle bewegingen in het lichaam bekeken. Er wordt gekeken naar de samenhang tussen bewegingen van het bewegingsapparaat, organen en/of schedel. De osteopaat kijkt naar de structuur en de functie ( het lichaam past zich aan naar hoe het gebruikt wordt) en er wordt gekeken naar het zelf herstellend vermogen van het lichaam.
De naam osteopathie is samengesteld uit de woorden osteon (bot) en pathos (toestand of lijden). Osteopathie is het gedachtegoed van de Amerikaanse arts Andrew Taylor Still. Hij meende dat bij veel ziekten de oorsprong te vinden is in het bewegingsverlies van beenderen of gewrichten. Hij combineerde de medische kennis van toen met zijn eigen bevindingen/ overtuiging dat als lichaamsweefsels hun beweeglijkheid verliezen dit nadelige effecten op de gezondheid heeft. Hij ontwikkelde deze methode om met zijn handen het bewegingsverlies op te sporen en te herstellen. In 1874 gaf hij deze methode de naam osteopathie.
Onderzoek en behandeling
Bij het onderzoek richt de osteopaat zich vooral op beweeglijkheid. Bewegingsverlies heeft een negatief effect op het functioneren van het betreffende weefsel en er kunnen doordat de verschillende delen van het lichaam onderling door bindweefsel zijn verbonden ook ergens anders in het lichaam symptomen optreden. Bewegingsverlies kan ontstaan door littekens na een operatie, verklevingen van weefsels door ontstekingen en door stress. De structuren die hierbij onderzocht worden zijn zowel van het bewegingsapparaat, structuren betrekking hebbende tot de schedel als orgaanstructuren. Met hulp van kennis van anatomie, fysiologie, neurologie, pathologie, embryologie, endocrinologie, psychologie en biomechanica zal de klacht in een zo’n breed mogelijk perspectief worden geplaatst. De behandeling bestaat uit het zo goed als mogelijk herstellen van de oorspronkelijke beweeglijkheid door middel van manuele (met de handen) technieken. Daardoor moet het natuurlijke genezingsproces weer op gang komen. Hierbij moeten alle fysiologische functies weer op een gezonde manier uitgevoerd kunnen worden door het lichaam, tenzij er een dusdanige dysfunctie is die alleen operatief of met medicijnen kan worden opgelost. Niet het symptoom staat centraal maar er wordt gezocht naar de oorzaak, dus de behandeling kan lokaal waar de klacht bevindt plaatsvinden maar ook ergens anders in het lichaam wat mogelijk invloed heeft op de klacht.
